? این جمله از جان هیک معروف است که «جهان زایشگاه روح آدمی است نه آسایشگاه جسم آدمی». جهان جای خوبی برای آسایش نیست و عناصر ضعیف و راحت‌طلب را پس می‌زند. بستری سخت و پرحرارت است برای آب‌دیده شدن، قوی‌تر گردیدن و به درجات بالاتر رسیدن.
? از کودکی کنار هر قدرتی که به ما داده، رنجی را بر ما تحمیل کرده است. برای راه افتادن، افتادن را نصیب ما کرده، برای قوی شدن سیستم دفاعی بدن، طعم بیماری‌های مختلف را به ما چشانده و برای مداوا از شر بیماری‌ها، داروی تلخ به کام ما نشانده است.
? هیچ زنی را به کمال مادر شدن نمی‌رساند مگر اینکه او را مهمان دردهای وضع حمل و زایمان می‌کند و هیچ مردی را در درجه پدر شدن نمی‌نشاند مگر اینکه زحمت تلاش‌های طاقت‌فرسا برای اداره خانه‌اش را بر او تحمیل می‌کند.
? کرونا هم یکی از همین رنج‌هایی است که ما را، نه‌فقط مسلمان‌ها یا شیعه‌ها بلکه هر انسان دردمندی را، قوی‌تر می‌کند. البته اگر بخواهیم و توجه داشته باشیم!
? به ما ـ نه‌فقط مسلمان‌ها یا شیعه‌ها ـ می‌آموزد تا انسان باشیم و در متن سختی‌ها، بیشتر به داد هم نوعان خود برسیم. به ما یاد می‌دهد تا از مرکب فراموشی خدا پیاده شویم و با توجه به او و قدرت بی‌منتهایش و ضعف و زبونی خودمان، وقت بیشتری را برای فکر کردن به او، مناجات با او و احساس حضور او در نزدیکی خود اختصاص دهیم.
? پ.ن: این آثار مختص به خوبان جامعه ما نیست. برای مثال جوز آندرس آشپزی آمریکایی است که در این روزها غذای مجانی طبخ می‌کند و میان سالمندان، پرسنل بیمارستان‌ها و … توزیع می‌کند. اوباما چند روز پیش در صفحه شخصی اینستاگرام خود از او یادکرد. اقبال بسیاری از مردم جهان غرب به دعا و توجه به خدا نیز فراوان مخابره شده است. این فقط ما نیستیم که از کرونا می‌آموزیم.
مهدی شجریان
آخرین نظرات