✅ فاضل و نادان 

✍فاضلی به یکی از دوستان نامه ای می نوشت تا راز خود را با او درمیان گذارد. شخصی پهلوی او نشسته بود و به گوشه چشم نامه او را می خواند. بر وی دشوار آمد. نوشت: اگر در پهلوی من دزدی ننشسته بود نوشته مرا نمی خواند، همه اسرار خود مینوشتم. آن شخص گفت: به خدا من نامه تو را نمی خواندم.

فاضل گفت: ای نادان پس از کجا دانستی که یاد تو در نامه است.

‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎