آیت الله علوى گرگانى‏ فرمودند :

مرحوم آقا شيخ اسد الله تُسترى (رحمه الله) صاحب «مقابيس» يك كتاب بيشتر نداشت ولى آقا سيّد عبدالله شبّر (رحمه الله) كتابهاى زيادى داشت و هميشه كتاب می نوشت. 

روزى آيت الله تسترى به آيت الله سيّد عبّاس شبّر رسيد و گفت: چه حسابى هست كه اينقدر ماشاء الله كتاب مى‏نويسى؟

گفت: مى‏دانى من اينها را از كجا دارم؟ گفت: نه. گفت: يك شب خوابيده بودم. 

در عالم رويا حضرت موسى بن جعفر (ع) به خواب من آمد و فرمود: سيد عبدالله، قلم را در دست بگير. 

گفتم: چشم آقا و حضرت (ع) قلم را به دست من داد و فرمود: بنويس 

و من هم نوشتم. به من فرمود: ما به تو عنايت مى‏كنيم كه تو نوشتن را ادمه بدهى.

 ايشان مى‏گفت:

                        

هر چه دارم از بركت حضرت موسى بن جعفر (ع) دارم. اين قضيه در «فوايد الرضويه» آمده است.

مرحوم شيخ عبّاس قمى (رحمه الله) هم می ‏فرمود: والله، اين سيد راست گفته است. خود من اين همه كتاب نوشتم. 

بعضى وقت ها آنقدر گوشه اى می ‏نشستم و می نوشتم كه ديگر حال نوشتن نداشتم. خيلى خسته می شدم تا متوسّل به سادات و اهل بيت (عليهما السلام) می ‏شدم و دوباره توفيق نوشتن پيدا می كردم.

آقايان، شما را به خدا تا می ‏توانيد با اين خانواده ارتباط برقرار كنيد. به جدّم قسم، هر چيزى كه بخواهيد به شما می دهند. 

خدا به حقّ محمّد و آل محمّد (عليهما السلام) ما را از عنايات اين خانواده محروم نفرمايد.

📕انوار اخلاقى، وصاياى پيامبر اعظم «ص» به امير المؤمنين «ع»، ج‏1، ص: 230

┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄