? اَیامُ البیض (به معنای روزهای سفید)، به روزهای سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه قمری گفته می‌شود.  ?در روایات بر روزه گرفتن در این ایام تأکید شده است.  ?نزد شیعیان، ایام البیض رجب و در مرتبه بعد شعبان و رمضان، از اهمیتی ویژه برخوردار است. ? در علل الشرایع آمده است:   هنگامی که جناب آدم (ع) آن ترک اولی را انجام داد منادی از عرش ندا داد. ای آدم از جوار رحمت من بیرون شو،  حضرت آدم و فرشتگان گریستند،  سپس خداوند جبرییل را نزد حضرت آدم فرستاد. جبرییل حضرت آدم را در حالی که رنگ او از نورانیت بهشتی به تیرگی تغییر کرده بود به زمین فرود آورد.  ملائکه با دیدن این وضع فریاد برآوردند: خدایا، خلقی آفریدی و از روح برگزیده خود در او دمیدی و ملائکه را به سجده او درآوردی و به یک گناه سفیدی او را به سیاهی مبدل کردی. منادی از آسمان ندا می‌دهد: امروز را برای پروردگارت روزه بگیر،  آدم آن روز را که مطابق با روز سیزدهم ماه بود روزه گرفت، پس ثلث سیاهی از او زائل گشت.  سپس منادی در روز چهاردهم نداء کرد: امروز را برای پروردگارت روزه بگیر.  آدم آن روز را هم روزه گرفت و ثلث دیگر از سیاهی زائل گردید.  روز پانزدهم باز منادی او را به گرفتن روزه دعوت نمود، وی آن روز را هم روزه گرفت و تمام سیاهی او زائل گردید  و به همین خاطر این ایام به ایام البیض موسوم شد.»