?خودمان به وجود آورنده‌ی افکارمان هستیم. اگر به یک سوپر مارکت بروید تا پرتقال بخرید، به جای آن موز برنمی‌دارید و آرزو نمی‌کنید این موزها قبل از رسیدن به صندوق تبدیل به پرتقال شوند. چون می‌دانید این یک خیال موهوم است و اگر جادوگر نباشید، جدالی است که در آن پیروز نخواهید شد. این دقیقاً مثل داستان افکار شماست. و راه‌حل ساده داشتن نیت واضحی است که خواهان آن هستید. اگر فکرهایی دارید که در مسیر کارهایی که می‌خواهید انجام دهید قرار ندارند، از تلف کردن انرژی خود برای تغییر آنها دست بکشید. این فقط زحمتتان را دوبرابر میکند. یک قدم به عقب برگردید و فضایی را برای واضح کردن آنچه می‌خواهید به وجود بیاورید. وقتی فضایی ایجاد می‌کنید که همه چیز شفاف است و از چیزهایی که می‌خواهید یک لیست تهیه می‌کنید، به دیدگاه، تصویر یا احساس واضحی از چیزی که می‌خواهید ایجاد کنید می‌رسید. از خود بپرسید: «آیا آن احساس خوبی را که می‌خواستم به دست آورده‌ام؟ اگر این موضوع را برای خود تداعی نکنید، بعید است به این حس خوب برسید و در عوض هر چه را در مورد آن فکر می‌کنید به دست می‌آورید! به‌طور کلی، هر چیزی که فکر می‌کنیم در حال حاضر و در این لحظه رخ نمی‌دهد، و توسط خود ما به وجود آمده است. می‌توانید از خود بپرسید «چگونه بدانم که واقعیت دارد؟» و سپس فکر را رها کنید. دو شخص در یک موقعیت یکسان، می توانند متفاوت بیندیشند. برخی افراد ذهنیت وسیع‌تری نسبت به دیگران دارند و راحت به هرچیزی اجازه ورود به ذهنشان را می‌دهند. هنگامی که غرق افکارتان هستید، حق انتخاب‌های خود را نمی‌بینید یا از فرصت‌ها و احتمالات لذت نمی‌برید. به همین دلیل اولین کاری که باید انجام دهید این است که کمی به خود فضا بدهید. از افکار خود فاصله بگیرید تا دید واضح‌تری پیدا کنید. عجله نکنید و در لحظه حضور داشته باشید و برای خود شفاف کنید که چه می‌خواهید. بسیاری از افراد، افکار ناخواسته‌ای می‌سازند که با واقعیتی که می‌خواهند به وجود بیاورند هماهنگ نیست. به محض اینکه این فضا را ایجاد کردید، از قوه تخیل خود بهره جسته و چیزی را که واقعا می‌خواهید، به وجود بیاورید. هنگامی که فضای مورد نیاز را با فاصله گرفتن از افکارتان به وجود آوردید، نسبت به آن آگاهی داشته باشید. برای ایجاد بینشی که خواهان آن هستید، وقت بگذارید. مجددا روی این تمرکز کنید که چه چیزی برای شما در این لحظه عالی خواهد بود، ولی از زندگی و احساسات خوب هم بدون شک لذت ببرید. این همیشه در زمان حال قابل دسترسی است. برای مثال، هنگامی که در حیطه‌ای مشغول انجام کاری هستید و گرفتار فکری مانند «این کار نشدنی است» یا «اگر من در مسیر اشتباه باشم چه؟» یا «نکند دچار اشتباه بشوم؟» شدید، آن را رها کنید و بدانید خودتان به وجودآورنده این افکار هستید. پس نفس بکشید! شما فراتر از افکارتان هستید و می‌توانید آنها را رها کنید.
زندگی می چرخد چه برای آنکه میخندد چه برای آنکه میگرید زندگی دوختن شادیهاست زندگی هنر هم نفسی با غم هاست زندگی هنر هم سفری با رنج است زندگی یافتن روزنه درتاریکی است کیه که از یک دقیقه ی دیگه ش خبر داشته باشه؟ وقتی به همدیگه خوبی کنیم اولین نتیجه ش اینه که یه حس خوب و انرژی مثبت نصیبمون میشه. خوب و مثبت بمونید
#یک_دقیقه_مطالعه انقدر قشنگ بود و بهم آرامش داد دلم نیومد براتون نفرستم:)? میدونی رفیق ؟ یه روزهایی میرسه که از هیچکدوم از اتفاق‌های زندگیت سر در نمیاری! حتی فرق بین راه درست و غلط رو نمیفهمی! نمیدونی الان چی به نفعته و چی به ضررت! خلاصه هرجوری که فکر میکنی و به قضیه نگاه میکنی می‌بینی یه جای کار گیر داره! معلوم نیست خبرهای خوبی تو راهه یا بد! حتی نمیدونی که باید خوشحال باشی الان یا ناراحت! فرقی هم نمیکنه ها … که آدم خوبی هستی یا نه! واسه همه پیش میاد این لحظه‌ها. ?اینجور وقت‌ها دقیقا همونجاست که خدا میخواد بهت درس “توکل” رو یاد بده… میخواد بهت یادآوری کنه که هر کسی که هستی و هر درجه‌ای از ایمان رو هم که داری، تهش باید فقط با خودش معامله کنی … چون فقط اینجوریه که خیالت راحته و میدونی روی خوب کسی حساب باز کردی … کسی که همیشه هست و هواتو داره. کارشو خوب بلده و خوبیِ تو رو میخواد در هر شرایطی… عجب حس رهایی و آرامشی داره آدم وقتی که هست و نیستشـو میسپاره به دستهای پر مهر و توانای خدا …❤️ 
✍محاسبۀنفس سه اثر مهم دارد:
❶اول اینکه انسان محبوب
خدا می‌شود. چون خدا از انسانِ
مراقب و حساب‌گر خوشش می‌آید..
❷دوم اینکه انسان به عیوبش آگاه
می‌شود و‌می‌تواند برای رفع آنها اقدام کند.
❸سوم اینکه هرکسی در دنیا محاسبۀ
نفس کند، روز قیامت ازاو آسان‌تر
حسابرسی می‌کنند.
♥️ #امیرالمؤمنین (ع) فرمودند:
🌴لولا التَّجارِبُ عَمِيَتِ المَذاهبُ، و في التَّجارِبِ عِلمٌ مُسْتَأنَفٌ
🍃اگر تجربه ها نبود، راهها پوشيده مى ماند. و در تجربه هاست كه دانش جديد به دست مى آيد.
📖 ميزان الحكمه، ج2، ص 186.
آخرین نظرات