امام حسین علیه السلام؛

🍃«لایَنبَغی لِنفسٍ مُؤمِنَةٍ

تَری مَن یَعصِی اللهَ فَلا تُنکِرَ»

 شایسته شأن مؤمن نیست

که ببیند کسی خدا را معصیت می کند، ولی به او اعتراض نکند.

📚 کنزالعمّال/ ج۳، ص۸۵

🟢 قرآن می‌فرماید در هنگام به دست آوردن و از دست دادن باید این‌گونه باشی.

🔹 جمله‌اى دارد مولاى متقيان على عليه‌السلام در نهج البلاغه در تعريف زهد كه ديگر بهتر از اين نمى‌شود گفت. تعريف زهد را از على(ع) بايد گرفت. مى‌فرمايد: «اَلزُّهْدُ كُلُّهُ بَيْنَ كَلِمَتَيْنِ مِنَ الْقُرْآنِ‌» زهد در دو جملۀ قرآن بيان شده است (زهد، اين خشكه‌ مقدس بازى‌ها نيست، زهد به روح انسان مربوط است). 

🔸 آنجا كه در سورۀ حديد مى‌فرمايد: «لِكَيْلاٰ تَأْسَوْا عَلىٰ مٰا فٰاتَكُمْ وَ لاٰ تَفْرَحُوا بِمٰا آتٰاكُمْ‌» اينكه برسيد به اين مرحله كه اگر دنيايى كه داريد از شما گرفته شد غم‌زده نشويد، غم دنيا شما را نگيرد، و اگر چيزى نداريد، دنيا يك‌مرتبه به شما رو بياورد، شادى زده نشويد؛ و به عبارت ديگر اگر تمام دنيا در دست شماست، چنانچه آن را از شما بگيرند تو همان آدم باشى كه هيچ چيز نداشته باشى، و همۀ دنيا را هم به تو بدهند تو همان آدم باشى. 

📗 استاد مطهری، سیری در سیره نبوی، ص۷۱

🟢 آیا نیایش و پرستش ابتکار پیامبران است؟ 

🔹 يكى از پايدارترين و قديمى‌ترين تجليات روح آدمى و يكى از اصيل‏‌ترين ابعاد وجود آدمى، حس نيايش و پرستش است. مطالعه آثار زندگى بشر نشان مى‏ دهد هر زمان و هر جا كه بشر وجود داشته است، نيايش و پرستش هم وجود داشته است. 

🔸 پيامبران پرستش را نياوردند و ابتكار نكردند، بلكه نوع پرستش را - يعنى نوع آداب و اعمالى كه بايد پرستش به آن شكل صورت گيرد - به بشر آموختند و ديگر اين‏ كه از پرستشِ غير ذات يگانه (شرک) جلوگيرى به عمل آوردند.

📗 استاد مطهری، انسان در قرآن، ص۱۷

✍ امام علی علیه السلام: مبادا هيچ كارى تو را از كار براى آخرت باز دارد؛ زيرا كه فرصت، كم است.

📚 غرر الحكم، ح ۱۰۲۸۶

🔹 اگر شما رادیوهای مختلف دنیا را گوش کنید از هیچ‌یک از این رادیوها نمی‌‏شنوید که بگوید ما می‌خواهیم ظلم کنیم یا منافع کشورهای دیگر را بدزدیم و غارت کنیم، بلکه همه دم از صلح می‌‏زنند، دم از آزادی می‏‌زنند، دم از حقوق بشر می‏‌زنند؛ در صورتی که اکثر و شاید همه آنها دروغ می‌گویند.

🔸 آنها می‌خواهند در پناه این الفاظ زندگی کنند. در پناه آزادی، آزادی را می‌کشند، چنانکه گفته‌اند: «ای آزادی! به نام تو در دنیا چه جنایتها که نشد». 

 این معنای تغذیه باطل از حقّ است. ناصر‌الدّین شاه یا هارون الرشید یا معاویه هم نیروی باطل خود را از نیروی حقّ مردم گرفته بودند و گرنه از خودشان نیرویی نداشتند.

📗 استاد مطهری نبرد حق و باطل، ص۴۹