🌀انتظاریکی از خصلت های ذاتی روح انسان است.✅

👤 انسان مادام که دراین دنیا زندگی می کندمنتظراست،

منتظرفرج وگشایشی که اورا به وضع بهتربرساند. 👌🌹

👤انسان #منتظر آفریده شده است.

بایدسعی کنیم منتظرگشایش های بی ارزش نباشیم وروحیه انتظارخودرا صرف فرج موعودکنیم.✅🌹💯

حجت الاسلام#پناهیان 

💠 امام صادق عليه السلام:

🔸 «به برادرت اعتماد مطلق نداشته باش؛ زيرا زمين خوردن بر اثر اعتماد، قابل جبران نيست»

✍️عـــلامه طــباطـــبایی(ره):

#وضـو نور است بســم‌الله هم نـور

و اگر بســم الله گـــــفته نشـود اثـر

مخصوص آن نور را نخواهد داشت

هر ڪاری مـثل خـوردن و آشامیدن

و… اگر با #نـام خدای متعال انجام

پذیرد اثر معــــنوی در انسان به جا

خـــواهد گـــذاشت.

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: [آیت‌الله قاضی رحمت‌الله‌علیه] در نجف می‌گفتند: «من ضامنم کسی‌که این نمازهای پنج‌گانه را در اول وقت بخواند، به مقامات عالیه می‌رسد». 

🔶خیلی کلام بزرگی ایشان گفت؛

 گفت: «اگر نمازهای پنج‌گانه را در اول وقت خواند، باز هم نرسید به آن مقامات عالیه، به من لعن کند!». 

خیلی عجیب است! خیلی عجیب است! معلوم می‌شود این،‌ چیزی هم نیست؛ هر کاری دارد،‌ یکی از این نمازهای پنج‌گانه را می‌تواند در وسط آن کارها انجام دهد؛‌ چون اول وقت است.

گفتند: علیّ بن محمّد می‌خواهد ضدّ حکومت قیام کند. سربازانش را شبانه به خانه‌ی امام هادی علیه‌السّلام روانه کرد. سرزده وارد خانه‌ی امام شدند و به جست و جو پرداختند. امام را دیدند که روی خاک، رو به قبله نشسته‌اند و قرآن می‌خوانند. چیز مشت پرکنی نیافتند و عقده را با حمله به امام علیه‌السّلام گشودند و ایشان را با سر و پای برهنه نزد متوکّل بردند!

متوکّل مثل همیشه در دستش جام شراب بود. برخاست و با وقاحت تمام، امام را در کنار خود نشاند و جام شراب را به آن حضرت تعارف کرد!!

امام فرمودند:

سوگند به خدا، هرگز گوشت و خون من با شراب آمیخته نشده و نخواهد نشد.

متوکّل گفت:

پس شعری بخوان!

امام فرمودند:

من در شعر، بهره‌ای اندک دارم. 

متوکّل گفت:

حتماً باید اشعاری بخوانی. 

امام هادی علیه‌السّلام اشعاری در بی‌ارزشی دنیا خواندند. 

 فطرت متوکّل بیدار شد و پشیمان گشت و گریه کرد. دیگران نیز گریستند. سپس دستور داد امام هادی علیه‌السّلام را با احترام برگردانند.

یا صاحب الزمان! 

 این روزها، شمایید و اندوهی دیگر! 

و چه ناشیانه، گفتیم و نوشتیم از آن مجلس شراب و بی‌حرمتی!

بی آن که یادمان باشد این، داغ دوباره‌ای است بر دل نازنین شما!

و رسم مروت نیست صاحب عزا را رنجاندن!

مولای من! 

پیراهن مشکی از تن درآرید و لباس ظهور بر تن کنید که چاره‌ی این خاطرات غم‌بار، که عمری همراه‌تان است، فقط ظهور است، ظهور!