#حس_مطالعه

#مطالعه_در_سیره_علماء

شیخ طوسی که در زبان علمای ما به شیخ الطائفه معروف است. 

شبها به تحقیق می پرداخت و صبحگاهان آنچنان غرق لذّت بود که این جمله را می گفت:

 أین الملوک و أبناء الملوک من هذه اللّذه؟!

یعنی این لذتی که من الآن پس از کشف حقیقت، احساس می کنم، شاهان و فرزندان آنان، از این لذّت بی بهره اند.

مرحوم آیة اللّه بروجردی می فرمود: 

من در دوران جوانی در مدرسۀ صدر اصفهان مشغول تحصیل بودم. 

یک شب پس از نماز مغرب و عشا، مشغول تحقیق در مسألۀ «ترتّب» شدم، چیز می نوشتم، بعد پاک می کردم، چیز دیگر می نوشتم، ناگهان صدای مؤذن مسجد را شنیدم که مردم را به نماز صبح می خواند.

استاد بزرگوار حضرت امام نقل فرمود: 

مرحوم صاحب جواهر نویسندۀ این گسترۀ فقهی که در 42 جلد چاپ شده است، با مرگ پسر روبرو شد. عصر، تشییع شد، اما خاک سپاری او به روز بعد واگذار شد، جنازه را در یکی از حجره های صحن نجف اشرف گذاردند تا صبح هنگام، مراسم خاکسپاری انجام گیرد، شاگردان مرحوم صاحب جواهر برای خواندن فاتحه به روح پاک فرزند استاد، یکی پس از دیگری وارد غرفه شده و با خواندن فاتحه و قرآن برای او طلب رحمت می کردند، اتفاقا خود صاحب جواهر نیز برای خواندن فاتحه و قرآن وارد غرفه شد، پس از خواندن مقداری از قرآن، بساط تألیف خود را پهن کرد، و همان مقداری که در هر شب می نوشت، همان شب نیز در کنار جسد فرزندش نوشت، وهرگز مرگ فرزند او را از کار علمی بازنداشت.

┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄

آيت الله موسوي همداني  مترجم «الميزان » فرمود:

آيه الله بروجردي به مرحوم امام خميني  كه مسئول و مدير حوزه بودند رو كرده وفرمودند:

 به طلبه ها دستور دهيد طلبه ها قلم به دست بگيرند و بنويسند، اسلام نويسنده لازم دارد و به درسهاي مرسومه حوزه اكتفا نكنند.

┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄

آیت الله علوى گرگانى‏ فرمودند :

مرحوم آقا شيخ اسد الله تُسترى (رحمه الله) صاحب «مقابيس» يك كتاب بيشتر نداشت ولى آقا سيّد عبدالله شبّر (رحمه الله) كتابهاى زيادى داشت و هميشه كتاب می نوشت. 

روزى آيت الله تسترى به آيت الله سيّد عبّاس شبّر رسيد و گفت: چه حسابى هست كه اينقدر ماشاء الله كتاب مى‏نويسى؟

گفت: مى‏دانى من اينها را از كجا دارم؟ گفت: نه. گفت: يك شب خوابيده بودم. 

در عالم رويا حضرت موسى بن جعفر (ع) به خواب من آمد و فرمود: سيد عبدالله، قلم را در دست بگير. 

گفتم: چشم آقا و حضرت (ع) قلم را به دست من داد و فرمود: بنويس 

و من هم نوشتم. به من فرمود: ما به تو عنايت مى‏كنيم كه تو نوشتن را ادمه بدهى.

 ايشان مى‏گفت:

                        

هر چه دارم از بركت حضرت موسى بن جعفر (ع) دارم. اين قضيه در «فوايد الرضويه» آمده است.

مرحوم شيخ عبّاس قمى (رحمه الله) هم می ‏فرمود: والله، اين سيد راست گفته است. خود من اين همه كتاب نوشتم. 

بعضى وقت ها آنقدر گوشه اى می ‏نشستم و می نوشتم كه ديگر حال نوشتن نداشتم. خيلى خسته می شدم تا متوسّل به سادات و اهل بيت (عليهما السلام) می ‏شدم و دوباره توفيق نوشتن پيدا می كردم.

آقايان، شما را به خدا تا می ‏توانيد با اين خانواده ارتباط برقرار كنيد. به جدّم قسم، هر چيزى كه بخواهيد به شما می دهند. 

خدا به حقّ محمّد و آل محمّد (عليهما السلام) ما را از عنايات اين خانواده محروم نفرمايد.

📕انوار اخلاقى، وصاياى پيامبر اعظم «ص» به امير المؤمنين «ع»، ج‏1، ص: 230

┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄

مرا به تجربه معلوم شد در آخر كار*** كه قدر مرد به علم است و قدر علم به مال

┄┅═══••✾❀✾••═══