زندگی عمر کردن نیست،
بلکه ” رشد” کردن است.
عمر کردن کاری است
که از همه حیوانات
بر می آید.
اما رشد کردن هدف
والای انسان است.
که عده معدودی میتوانند
ادعایش را داشته باشند.
عبيد زاکانى معتقد بود
روزی که مردم بفهمند:
هيچ چيز عيب نيست،جز قضاوت و مسخره کردن ديگران
هيچ چيز گناه نيست،جز حق الناس…
هيچ چيز ثواب نيست،جز خدمت به ديگران…
هيچ کس اسطوره نيست،الا در مهربانی و انسانيت…
هيچ دينی با ارزشتر از انسانيت نيست…
هيچ چيز جاودانه نمی ماند،جز عشق…
هيچ چيز ماندگار نيست،جز خوبی و بدی….
هيچ سعادتی بالاتر از آگاهی نيست…
هيچ دشمنی خطرناکتر از جهل نيست…
زمين تبديل می شود به بهشتی سراسر عشق و مهربانی…..
ادب مدرک نیست!
ادب لباس گران پوشیدن نیست،
ادب بالای شهر زندگی کردن نیست!
ادب ماشین خوب داشتن نیست،
ثروت و مدرک ادب نمی آورد،
ادب در ذات آدمهاست که با
تربیت و آموزش صحیح به بار می نشیند،
ادب یعنی به همسرت امنیت،
به فرزندت محبت به پدر و مادرت خدمت
و به دوستانت شادی را هدیه کنی،
ادب یعنی با هر مدرک و مقامی که باشی
معنای انسانیت را درک کرده
و نام نیک از خود به جا گذاشتن است…!
اگر خویشتن را پیدا کنی،
دیگر مهم نیست،
بزرگ باشی یا کوچک
فقیر باشی یا غنی
عالم باشی یا عارف،
تمام عالم از آن توست.
🔻امام موسی کاظم علیه السلام:
اِجعَلوا لِأَنفُسِكُم حَظَّاَ مِنَ الدُّنيا بِإعطائِها ما تَشتَهي مِنَ الحَلالِ وما لا يَثلَمُ المُرُوَّةَ وما لا سَرَفَ فيهِ واستَعينُوا بِذلِكَ عَلى اُمورِ الدّينِ؛
🔹براى نفس خود از دنيا بهره‌اى قرار دهيد.
به آن اندازه كه آنچه خواهشِ حلال كند و به مردانگى خللى نرساند و زياده‌روى در آن نباشد، به او بدهيد و از اين روش، در انجام دادن امور دين يارى جوييد (و نيرو يابيد).
📚 گزيده تحف العقول، حدیث ۵۰۰۲۲۹
آخرین نظرات