مقدمه
پس از گذشت ۵۰ سال از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مدعیان پیروی از ایشان، فرزند و اهل بیت را شهید و اسیر کردند.در چرایی این اتفاق از تلاش بی وقفه زمامداران اموی به ویژه معاویه نباید غافل بود. برای حکومت بر مردم کوشید تا قدرت درک و فهم جامعه را پایین نگه دارد؛ به طوری که مردم فاقد قدرت تحلیل و تشخیص باشند. زمامداران اموی برای حفظ قدرت، به ترویج جبرگرایی پرداختند و مفاهیم سهگانه اطاعت از حاکم، لزوم همراهی با جماعت و حرمت نفس بیعت را تحریف کردند. چنین جهلی که باعث سوء استفاده از باورهای دینی و ارزش های اسلامی همراه است،« جهل مقدس» نامیده می شود جهل مقدس مردم زمان امام حسین(ع)چنان فراگیر شده بود که امام جعفر صادق(ع) می فرماید:« وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلَالَة . امام حسین(ع) - جانش را در راه تو بذل کرد تا بندگانت را از جهالت و سرگردانیِ گمراهی برهاند». فاجعه جهل مقدس ، به گونه ای بود که امام با اهدای خون خود و خاندان و یارانش تلاش کرد تا مردم از جهل و نادانی رهایی پیدا کنند؛ زیرا تا رهایی از جهالت انجام نگیرد، رهایی از ظلم و فساد و بیداد امکان پذیر نخواهد بود و برپایی ارزش های دینی میسّر نخواهد گردید.
آخرین نظرات